闲情赋

闲情赋原文：

布谷飞飞劝早耕，舂锄扑扑趁春睛
宫女如花满春殿，只今惟有鹧鸪飞
风起雪飞炎海变清凉
　　考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
卢家少妇郁金堂，海燕双栖玳瑁梁
下马登邺城，城空复何见
但怪得、当年梦缘能短
杏花时节雨纷纷山绕孤村水绕孤村
涉江采芙蓉，兰泽多芳草
君看获稻时，粒粒脂膏香
　　夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
　　初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
　　激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
才过清明，渐觉伤春暮

闲情赋拼音解读：

bù gǔ fēi fēi quàn zǎo gēng，chōng chú pū pū chèn chūn jīng
gōng nǚ rú huā mǎn chūn diàn，zhǐ jīn wéi yǒu zhè gū fēi
fēng qǐ xuě fēi yán hǎi biàn qīng liáng
　　kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
lú jiā shào fù yù jīn táng，hǎi yàn shuāng qī dài mào liáng
xià mǎ dēng yè chéng，chéng kōng fù hé jiàn
dàn guài de、dāng nián mèng yuán néng duǎn
xìng huā shí jié yǔ fēn fēn shān rào gū cūn shuǐ rào gū cūn
shè jiāng cǎi fú róng，lán zé duō fāng cǎo
jūn kàn huò dào shí，lì lì zhī gāo xiāng
　　fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
　　chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
　　jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
cái guò qīng míng，jiàn jué shāng chūn mù
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

全诗共分四章，形式上全用赋法，颇具雅诗特点，然诗中反覆咏叹者多，渲染描绘者寡，又与风诗相近，故龚橙《诗本谊》谓此《小雅》“西周民风”之一。诗首章取瓠叶这一典型意象，极言其宴席上菜肴
这首诗描写的是初春的景致，池塘里的水，冰雪还没有完全融化，池塘已经开始绿起来了，一场大雨过后，大地万物都一片绿意蓉蓉了。早上起来家里没什么事情，晚上屋子里面情意浓浓。
帝王君临天下，一言九鼎。帝王出言不慎，则会让臣子迷惑，误解帝王的意思，影响施政。太宗忧心天下百姓，将百姓的利弊得失看做是慎言语的标准。他认为：“万乘之主，不可出言有所乖失。”
概述　　蜈蚣害鸡有天意？在上清镇桂洲村采访时，当地村民都对夏言的功绩赞不绝口，但也有不少村民，包括夏龙太在内都认为夏言遭严嵩的迫害是天意。　　夏龙太说，桂洲村村头仙人山上有个庙堂。
这首词写出了采莲女子的活泼嬉戏情态。首写荷花满塘，香闻十里的背景以及采莲女子贪玩而忘了采莲的情景。后二句是一个特写镜头，也是“贪戏”的进一步形象写照，欢笑之声可闻，活泼之状可见。汤

相关赏析

这首诗是郑板桥在公元1746~1747年（乾隆十一至十二年间）出任山东潍县知县时赠给包括的。一二两句托物取喻。第一句“衙斋卧听萧萧竹”，写的是作者在衙署书房里躺卧休息，这时听到窗外
①绿酒：美酒。因酒上浮绿色泡沫，故称。②篮舆：竹轿。
1、他是茶文学的开创者，在茶诗方面也首开千古佳作之先河。2、他是佛门茶事的集大成者。3、他是最早进行实验茶场、实验室茶叶科学研究的倡导者、执行者、管理者。4、他是“以茶代酒”，以茶
关于此词写作的地点和年代，旧有异说。清人周济《宋四家词选》谓是“在荆南作”，“当与《齐天乐》同时”；近人陈思《清真居士年谱》则以此词为周知明州（今浙江宁波）时作，时在徽宗政和五年，
春日庭院，浩月当空，堂前小酌，飘然欲醉，起舞弄影。九曲回廊，舞步旋转，树上梅花，一半凋零，酒香梅香，和美醇清。淡淡的云，薄薄的雾，如此春宵月色，是年轻人及时行乐的佳境。不像秋天

作者介绍

李元嘉 李元嘉 唐（六一八―六八八）唐高祖第十一子。贞观十年（六三八）封韩王。武后（六八四―七o四）时授太尉。六八八年，被武三思等指与起兵反对武则天的越王、琅邪王等通谋，被迫自杀。少好学，聚书至万卷，采碑文古迹多得异本。工行草书，善画龙、马、虎、豹。卒年七十。《旧唐书本传》、《唐书本传》、《历代名画记》、《书断》.母亲为宇文昭仪——宇文士及之妹，另有一弟封为鲁王。性喜布衣，不以皇子自居。其画作优于二阎。韩王妃为房玄龄之女房氏。有子李训、李谊、李撰、李谌等。