闲情赋

闲情赋原文：

初惊河汉落，半洒云天里
人生亦有命，安能行叹复坐愁
妇姑相唤浴蚕去，闲看中庭栀子花
初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
垂柳依依惹暮烟，素魄娟娟当绣轩
鸟衔野田草，误入枯桑里
回看射雕处，千里暮云平
夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
蛾眉淡了教谁画瘦岩岩羞戴石榴花
桃李春风一杯酒，江湖夜雨十年灯
考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
满腹诗书漫古今，频年流落易伤心
青青园中葵，朝露待日晞
激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！

闲情赋拼音解读：

chū jīng hé hàn luò，bàn sǎ yún tiān lǐ
rén shēng yì yǒu mìng，ān néng xíng tàn fù zuò chóu
fù gū xiāng huàn yù cán qù，xián kàn zhòng tíng zhī zǐ huā
chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
chuí liǔ yī yī rě mù yān，sù pò juān juān dāng xiù xuān
niǎo xián yě tián cǎo，wù rù kū sāng lǐ
huí kàn shè diāo chù，qiān lǐ mù yún píng
fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
é méi dàn le jiào shuí huà shòu yán yán xiū dài shí liú huā
táo lǐ chūn fēng yī bēi jiǔ，jiāng hú yè yǔ shí nián dēng
kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
mǎn fù shī shū màn gǔ jīn，pín nián liú luò yì shāng xīn
qīng qīng yuán zhōng kuí，zhāo lù dài rì xī
jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

秦国围困赵国都城邯郸。魏安?王派大将晋鄙将军援救赵国，但魏王与晋鄙都畏惧秦军，所以魏军驻扎在魏赵接壤的荡阴，不敢前进。魏王又派客将军辛垣衍秘密潜入邯郸城，通过平原君对赵王说：“秦国
吴中地方出版商的利润很大，因此从事翻刻（即今日的盗印）的人也特别多，为此出版商相当苦恼。俞羡章所编著的《唐类函》，尚未出版，他便一状告到官府，假称他的新书出版后，用车载往他处时
潞王下清泰元年（甲午、934）　　后唐纪八后唐潞王清泰元年（甲午，公元934年）　　[1]二月，癸酉，蜀主以武泰节度使赵季良为司空兼门下侍郎、同平章事，领节度使如故。　　[1]二月
这是一首伤春词、春恨词。词人赋恨在者所在多有，然惯用暗笔，像这首在词中点明“春恨”还是罕见的。词的上片从落花无主着笔，写春恨所以产生的触媒；下片从思念难解立意，将春恨产生的根源揭示
周济（1781年-1839年）字保绪，一字介存，号未斋，晚号止庵。江苏荆溪（今江苏宜兴）人，清朝词人及词论家。一八〇五年（清嘉庆十年）进士。官淮安府学教授。为学重经世济用，好读史及

相关赏析

本篇文章说明了各级指挥人员必须具备的素养和才干。作者写得很细致，从“十夫之将”、“百夫之将”，直写到“、十万人之将”以至“天下之将”，逐级加以述说。对于为将之人选拔任用部下，各级将
手拿宝剑，平定万里江山；四海一家，共享道德的涵养。捉尽妖魔，全给打进地狱；汉奸逆贼，也不让一个漏网。四方中外，都来接受教化，日月星辰，一齐为胜利歌唱。天王号令，光明普照世界；太
素雪、明月、幽梅，三者具，则光景清艳。惟三者难以一时兼备，故今岁与去岁相较，不能无憾。此词即景抒怀，貌似冲淡，却蕴含无限今昔之感。前人谓张孝祥词有“潇散出尘之姿，自在如神之笔”，诚
诸侯出访他国而死于宾馆，则其招魂仪式和死在本国一模一样。如果死于半道，则从者就上到 国君所乘车的左轮轴头，用车上旗杆顶端的飘带来招魂。其载尸车上方有一篷盖，篷盖的四周有下垂的缘边，
人的一生可能遭遇到的事物，以及环境的变迁是没有一定的。有的人生于富豪之家，却因意外的遭遇变故，潦倒而死；有的人生于穷困的家庭，却因环境际遇，再加上个人的努力，而成家立业。这正说明了

作者介绍

刘时中 刘时中，生平及籍贯不详，元代中后期著名散曲家，今存散曲小令七十五首，套数四篇。