亲政篇

亲政篇原文：

《易》之《泰》：“上下交而其志同。”其《否》曰：“上下不交而天下无邦。”盖上之情达于下，下之情达于上，上下一体，所以为“泰”。下之情壅阏而不得上闻，上下间隔，虽有国而无国矣，所以为“否”也。
交则泰，不交则否，自古皆然，而不交之弊，未有如近世之甚者。君臣相见，止于视朝数刻；上下之间，章奏批答相关接，刑名法度相维持而已。非独沿袭故事，亦其地势使然。何也？国家常朝于奉天门，未尝一日废，可谓勤矣。然堂陛悬绝，威仪赫奕，御史纠仪，鸿胪举不如法，通政司引奏，上特视之，谢恩见辞，湍湍而退，上何尝治一事，下何尝进一言哉？此无他，地势悬绝，所谓堂上远于万里，虽欲言无由言也。
愚以为欲上下之交，莫若复古内朝之法。盖周之时有三朝：库门之外为正朝，询谋大臣在焉；路门之外为治朝，日视朝在焉；路门之内为内朝，亦曰燕朝。《玉藻》云：“君日出而视朝，退视路寝听政。” 盖视朝而见群臣，所以正上下之分；听政而视路寝，所以通远近之情。汉制：大司马、左右前后将军、侍中、散骑诸吏为中朝，丞相以下至六百石为外朝。唐皇城之北南三门曰承天，元正、冬至受万国之朝贡，则御焉，盖古之外朝也。其北曰太极门，其西曰太极殿，朔、望则坐而视朝，盖古之正朝也。又北曰两仪殿，常日听朝而视事，盖古之内朝也。宋时常朝则文德殿，五日一起居则垂拱殿，正旦、冬至、圣节称贺则大庆殿，赐宴则紫宸殿或集英殿，试进士则崇政殿。侍从以下，五日一员上殿，谓之轮对，则必入陈时政利害。内殿引见，亦或赐坐，或免穿靴，盖亦有三朝之遗意焉。盖天有三垣，天子象之。正朝，象太极也；外朝，象天市也；内朝，象紫微也。自古然矣。
国朝圣节、冬至、正旦大朝则会奉天殿，即古之正朝也。常日则奉天门，即古之外朝也。而内朝独缺。然非缺也，华盖、谨身、武英等殿，岂非内朝之遗制乎？洪武中如宋濂、刘基，永乐以来如杨士奇、杨荣等，日侍左右，大臣蹇义、夏元吉等，常奏对便殿。于斯时也，岂有壅隔之患哉？今内朝未复，临御常朝之后，人臣无复进见，三殿高閟，鲜或窥焉。故上下之情，壅而不通；天下之弊，由是而积。孝宗晚年，深感有慨于斯，屡召大臣于便殿，讲论天下事。方将有为，而民之无禄，不及睹至治之美，天下至今以为恨矣。
惟陛下远法圣祖，近法孝宗，尽铲近世壅隔之弊。常朝之外，即文华、武英二殿，仿古内朝之意，大臣三日或五日一次起居，侍从、台谏各一员上殿轮对；诸司有事咨决，上据所见决之，有难决者，与大臣面议之；不时引见群臣，凡谢恩辞见之类，皆得上殿陈奏。虚心而问之，和颜色而道之，如此，人人得以自尽。陛下虽身居九重，而天下之事灿然毕陈于前。外朝所以正上下之分，内朝所以通远近之情。如此，岂有近时壅隔之弊哉？唐、虞之时，明目达聪，嘉言罔伏，野无遗贤，亦不过是而已。
万里归船弄长笛，此心吾与白鸥盟
问讯湖边春色，重来又是三年
拥红妆，翻翠盖，花影暗南浦
犯刑若履虎，不畏落爪牙
潭潭大度如卧虎，边头耕桑长儿女
明月何皎皎，照我罗床帏
长记曾携手处，千树压、西湖寒碧
杏树坛边渔父，桃花源里人家
春朝物候妍，愁妇镜台前
欲共柳花低诉，怕柳花轻薄，不解伤春

亲政篇拼音解读：

《yì》zhī《tài》：“shàng xià jiāo ér qí zhì tóng。”qí《fǒu》yuē：“shàng xià bù jiāo ér tiān xià wú bāng。”gài shang zhī qíng dá yú xià，xià zhī qíng dá yú shàng，shàng xià yī tǐ，suǒ yǐ wéi“tài”。xià zhī qíng yōng è ér bù dé shàng wén，shàng xià jiàn gé，suī yǒu guó ér wú guó yǐ，suǒ yǐ wéi“fǒu”yě。
jiāo zé tài，bù jiāo zé fǒu，zì gǔ jiē rán，ér bù jiāo zhī bì，wèi yǒu rú jìn shì zhī shèn zhě。jūn chén xiāng jiàn，zhǐ yú shì cháo shù kè；shàng xià zhī jiān，zhāng zòu pī dá xiāng guān jiē，xíng míng fǎ dù xiāng wéi chí ér yǐ。fēi dú yán xí gù shì，yì qí dì shì shǐ rán。hé yě？guó jiā cháng cháo yú fèng tiān mén，wèi cháng yī rì fèi，kě wèi qín yǐ。rán táng bì xuán jué，wēi yí hè yì，yù shǐ jiū yí，hóng lú jǔ bù rú fǎ，tōng zhèng sī yǐn zòu，shàng tè shì zhī，xiè ēn jiàn cí，tuān tuān ér tuì，shàng hé cháng zhì yī shì，xià hé cháng jìn yī yán zāi？cǐ wú tā，dì shì xuán jué，suǒ wèi táng shàng yuǎn yú wàn lǐ，suī yù yán wú yóu yán yě。
yú yǐ wéi yù shàng xià zhī jiāo，mò ruò fù gǔ nèi cháo zhī fǎ。gài zhōu zhī shí yǒu sān cháo：kù mén zhī wài wèi zhèng cháo，xún móu dà chén zài yān；lù mén zhī wài wèi zhì cháo，rì shì cháo zài yān；lù mén zhī nèi wèi nèi cháo，yì yuē yàn cháo。《yù zǎo》yún：“jūn rì chū ér shì cháo，tuì shì lù qǐn tīng zhèng。” gài shì cháo ér jiàn qún chén，suǒ yǐ zhèng shàng xià zhī fēn；tīng zhèng ér shì lù qǐn，suǒ yǐ tōng yuǎn jìn zhī qíng。hàn zhì：dà sī mǎ、zuǒ yòu qián hòu jiāng jūn、shì zhōng、sàn qí zhū lì wèi zhōng cháo，chéng xiàng yǐ xià zhì liù bǎi shí wèi wài cháo。táng huáng chéng zhī běi nán sān mén yuē chéng tiān，yuán zhèng、dōng zhì shòu wàn guó zhī cháo gòng，zé yù yān，gài gǔ zhī wài cháo yě。qí běi yuē tài jí mén，qí xī yuē tài jí diàn，shuò、wàng zé zuò ér shì cháo，gài gǔ zhī zhèng cháo yě。yòu běi yuē liǎng yí diàn，cháng rì tīng cháo ér shì shì，gài gǔ zhī nèi cháo yě。sòng shí cháng cháo zé wén dé diàn，wǔ rì yì qǐ jū zé chuí gǒng diàn，zhēng dàn、dōng zhì、shèng jié chēng hè zé dà qìng diàn，cì yàn zé zǐ chén diàn huò jí yīng diàn，shì jìn shì zé chóng zhèng diàn。shì cóng yǐ xià，wǔ rì yī yuán shàng diàn，wèi zhī lún duì，zé bì rù chén shí zhèng lì hài。nèi diàn yǐn jiàn，yì huò cì zuò，huò miǎn chuān xuē，gài yì yǒu sān cháo zhī yí yì yān。gài tiān yǒu sān yuán，tiān zǐ xiàng zhī。zhèng cháo，xiàng tài jí yě；wài cháo，xiàng tiān shì yě；nèi cháo，xiàng zǐ wēi yě。zì gǔ rán yǐ。
guó cháo shèng jié、dōng zhì、zhēng dàn dà cháo zé huì fèng tiān diàn，jí gǔ zhī zhèng cháo yě。cháng rì zé fèng tiān mén，jí gǔ zhī wài cháo yě。ér nèi cháo dú quē。rán fēi quē yě，huá gài、jǐn shēn、wǔ yīng děng diàn，qǐ fēi nèi cháo zhī yí zhì hū？hóng wǔ zhōng rú sòng lián、liú jī，yǒng lè yǐ lái rú yáng shì qí、yáng róng děng，rì shì zuǒ yòu，dà chén jiǎn yì、xià yuán jí děng，cháng zòu duì biàn diàn。yú sī shí yě，qǐ yǒu yōng gé zhī huàn zāi？jīn nèi cháo wèi fù，lín yù cháng cháo zhī hòu，rén chén wú fù jìn jiàn，sān diàn gāo bì，xiān huò kuī yān。gù shàng xià zhī qíng，yōng ér bù tōng；tiān xià zhī bì，yóu shì ér jī。xiào zōng wǎn nián，shēn gǎn yǒu kǎi yú sī，lǚ zhào dà chén yú biàn diàn，jiǎng lùn tiān xià shì。fāng jiāng yǒu wéi，ér mín zhī wú lù，bù jí dǔ zhì zhì zhī měi，tiān xià zhì jīn yǐ wéi hèn yǐ。
wéi bì xià yuǎn fǎ shèng zǔ，jìn fǎ xiào zōng，jǐn chǎn jìn shì yōng gé zhī bì。cháng cháo zhī wài，jí wén huá、wǔ yīng èr diàn，fǎng gǔ nèi cháo zhī yì，dà chén sān rì huò wǔ rì yī cì qǐ jū，shì cóng、tái jiàn gè yī yuán shàng diàn lún duì；zhū sī yǒu shì zī jué，shàng jù suǒ jiàn jué zhī，yǒu nán jué zhě，yǔ dà chén miàn yì zhī；bù shí yǐn jiàn qún chén，fán xiè ēn cí jiàn zhī lèi，jiē dé shàng diàn chén zòu。xū xīn ér wèn zhī，hé yán sè ér dào zhī，rú cǐ，rén rén dé yǐ zì jìn。bì xià suī shēn jū jiǔ zhòng，ér tiān xià zhī shì càn rán bì chén yú qián。wài cháo suǒ yǐ zhèng shàng xià zhī fēn，nèi cháo suǒ yǐ tōng yuǎn jìn zhī qíng。rú cǐ，qǐ yǒu jìn shí yōng gé zhī bì zāi？táng、yú zhī shí，míng mù dá cōng，jiā yán wǎng fú，yě wú yí xián，yì bù guò shì ér yǐ。
wàn lǐ guī chuán nòng cháng dí，cǐ xīn wú yǔ bái ōu méng
wèn xùn hú biān chūn sè，chóng lái yòu shì sān nián
yōng hóng zhuāng，fān cuì gài，huā yǐng àn nán pǔ
fàn xíng ruò lǚ hǔ，bù wèi luò zhǎo yá
tán tán dà dù rú wò hǔ，biān tóu gēng sāng zhǎng ér nǚ
míng yuè hé jiǎo jiǎo，zhào wǒ luó chuáng wéi
zhǎng jì céng xié shǒu chù，qiān shù yā、xī hú hán bì
xìng shù tán biān yú fù，táo huā yuán lǐ rén jiā
chūn cháo wù hòu yán，chóu fù jìng tái qián
yù gòng liǔ huā dī sù，pà liǔ huā qīng bó，bù jiě shāng chūn
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

尽管此文与《送石处士序》为姐妹篇，事件与人物均相关涉，然而在写法上却有所变化，所以有相得益彰之美。例如前文体势自然，而本文则颇有造奇的文势。文章开头的一段譬喻，说“伯乐一过冀北之野
这一首诗七次提到“明日”，反复告诫人们要珍惜时间，今日的事情今日做，不要拖到明天，不要蹉跎岁月。诗歌的意思浅显，语言明白如话，说理通俗易懂，很有教育意义。这一首《明日歌》给人的启示
此次离别不知你们心绪何如，停住马饮酒询问被贬的去处。巫峡猿猴悲啼令人伤心流泪，衡阳的归雁会为我捎来回书。秋日青枫江上孤帆远远飘去，白帝城边黄叶飘零古木稀疏。圣明朝代如今定会多施
绿遍山原白满川，子规声里雨如烟。乡村四月闲人少，才了蚕桑又插田。这是一首田园诗，描写的是江浙一带乡村四月的风光。作者是南宋诗人，被称为“永嘉四灵”之一的翁卷。第一次读到这首诗，竟被
诗中描写的场景是，正当农民打麦晒场的时候，忽然变了风云。一时风声紧，雨意浓。秦地（今陕西一带）西风则雨，大约出自当时的农谚。这样的农谚与天气变化有关。“尝闻”二字，写人们对天气变化

相关赏析

《虞美人》是李煜的代表作，也是李后主的绝命词。相传他于自己生日（七月七日）之夜（“七夕”），在寓所命歌妓作乐，唱新作《虞美人》词，声闻于外。宋太宗闻之大怒，命人赐药酒，将他毒死。这
《五行传》说：“修治宫室，修饰台榭，宫内淫乱，冒犯亲戚，欺侮父兄，那么就会出现庄稼禾苗异常的妖异。”这是指土失其本性而造成灾变。《五行传》又说：“思虑不广，造就叫做不圣。它带来的灾
这是一首题画之作，诗人看了六幅描写南朝史事的彩绘，有感于心，挥笔题下了这首诗。画家是什么人，已不可考。他画的是南朝六代（东吴、东晋、宋、齐、梁、陈）的故事，因为六代均建都于金陵。这
张仪为秦国连横之事，去游说魏襄王说：“魏国的领土方圆不到一千里，士兵不超过三十万人。四周地势平坦，与四方诸侯交通便利，犹如车轮辐条都集聚在车轴上一般，更没有高山深川的阻隔。从郑国到
达奚武，字成兴，代地人。他少年时倜傥潇洒，喜好骑马射箭。贺拔岳征讨关中，命他为副将。贺拔岳被侯莫陈悦害死，他与赵贵替贺拔岳收尸并运至平凉，两人一起跟随宇文泰平定侯莫陈悦，他被封爵为

作者介绍

林嗣环 林嗣环，字铁崖，号起八。清代顺治年间的福建晋江人，当时的进士。明万历三十五年（1607）生，从小聪颖过人，七岁即能属文。及长赴试，因文章峭奇卓绝，考官疑为他人代笔，故不得售。嗣环遇挫折不气馁，倍加发愤功读。于明崇祯十五年（1642）年壬午科中举人，继而于清顺治六年（1649年）已丑科登进士第。授太中大夫，持简随征，便宜行事。后调任广东琼州府先宪兼提督学政。