闲情赋

闲情赋原文：

　　考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
灞原风雨定，晚见雁行频
　　激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
黄菊散芳丛，清泉凝白雪
只向从前悔薄情，凭仗丹青重省识，盈盈，一片伤心画不成
就解佩旗亭，故人相遇
无言暗将红泪弹阑珊，香销轻梦还
云深山坞，烟冷江皋，人生未易相逢
　　夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
木兰舟上珠帘卷，歌声远，椰子酒倾鹦鹉盏
断崖苍藓对立久，冻雨为洗前朝悲
莫避春阴上马迟春来未有不阴时
　　初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
倦游京洛风尘，夜来病酒无人问

闲情赋拼音解读：

　　kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
bà yuán fēng yǔ dìng，wǎn jiàn yàn háng pín
　　jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
huáng jú sàn fāng cóng，qīng quán níng bái xuě
zhǐ xiàng cóng qián huǐ bó qíng，píng zhàng dān qīng zhòng shěng shí，yíng yíng，yī piàn shāng xīn huà bù chéng
jiù jiě pèi qí tíng，gù rén xiāng yù
wú yán àn jiāng hóng lèi dàn lán shān，xiāng xiāo qīng mèng hái
yún shēn shān wù，yān lěng jiāng gāo，rén shēng wèi yì xiāng féng
　　fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
mù lán zhōu shàng zhū lián juǎn，gē shēng yuǎn，yē zi jiǔ qīng yīng wǔ zhǎn
duàn yá cāng xiǎn duì lì jiǔ，dòng yǔ wèi xǐ qián cháo bēi
mò bì chūn yīn shàng mǎ chí chūn lái wèi yǒu bù yīn shí
　　chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
juàn yóu jīng luò fēng chén，yè lái bìng jiǔ wú rén wèn
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

葫芦瓜有苦味叶，济水边有深渡口。深就垂衣缓缓过，浅就提裙快快走。济水茫茫涨得满，岸丛野雉叫得欢。水涨车轴浸不到，野雉求偶鸣声传。又听嗈嗈大雁鸣，天刚黎明露晨曦。男子如果要娶妻，
肥水汪洋向东流，永远没有停止的时候。早知今日凄凉，当初真不该苦苦相思。梦里的相见总是看不清楚，赶不上看画像更加清晰，而这种春梦也常常无奈会被山鸟的叫声惊起。春草还没有长绿，我的
颜渊感叹说：“仰慕老师的学问崇高无比，越钻研它越觉得艰深。”这是说颜渊向孔子学习，随着时间的推移，就发现学问越加艰深。在《宣汉篇》中，把汉代的地位放在周代之上，把汉代比拟超过了周代
这篇记有明显的出世思想。文章指出，好鹤与纵酒这两种嗜好，君主可以因之败乱亡国，隐士却可以因之怡情全真。作者想以此说明：南面为君不如隐居之乐。这反映了作者在政治斗争失败后的消极情绪。
需卦：捉到俘虏。大吉大利，吉祥的占卜。有利于渡过大江大河。 初九：在郊野停留等待，这样长久下去是吉利的，没有危险。 九二：在沙地停留等待，出了一点小过错，最后结果是吉利的。 九

相关赏析

高宗明皇帝中建武二年（乙亥、495）　　齐纪六齐明帝建武二年（乙亥，公元495年）　　[1]春，正月，壬申，遣镇南将军王广之督司州、右卫将军萧坦之督徐州、尚书右仆射沈文季督豫州诸军
　　不同凡响的人，其出生时必有特异之处；有最高品德的人，必定能享高寿。　　称人生日叫“初度之辰”；祝贺别人逢十的生日叫“生申令旦”。　　婴儿出生三日替他沐浴，请亲友宴庆，称为“
兰陵出产的美酒，透着醇浓的郁金（一种香草，用以浸酒，浸后酒色金黄）的芬芳，盛在玉碗里看上去犹如琥珀般晶莹。只要主人同我一道尽兴畅饮，一醉方休，我管它这里是故乡还是异乡呢！注释客
《孟子·尽心》："观于海者难为水，游于圣人之门者难为言。" 观于海者难为水 宋玉《高唐赋》序云："昔者先王尝游高唐，怠而昼寝。梦见一妇人曰：'妾巫山之女也，为高唐之客。闻君游高唐，愿荐枕席'。王因幸之。去而辞曰：'妾在巫山之阳，高丘之阻，旦为朝云，暮为行雨。朝朝暮暮，阳台之下'。"以上两句引喻言情，极言所爱之女如沧海、巫山之美，风情万种，无与伦比；而其爱恋之情亦如沧海之水和巫山之云，深沉绵邈，幻化多姿，人世间亦无与伦比者。
毛文锡是西蜀代表词人之一，尤工小词，此阕为其杰作，素受赞诵，沈初有诗曰：“助教（温庭筠）新词《菩萨蛮》，司徒（毛文锡）绝调《醉花间》。晚唐风格无逾比，莫道诗家降格还。”推崇其为一代

作者介绍

窦巩 ［唐］（约公元七六二年至八二一年间在世）字友封，京兆金城人，窦庠之弟。生卒年均不详，约自唐肃宗宝应元年至穆宗长庆元年间在世，年六十岁。状貌魁伟。少博览，无所不通。性宏放，好谈古今。门多长者车辙。诸兄均先贵达，巩于元和二年（公元八O七年）始举进士。袁滋镇滑州，辟为从事。入朝，拜侍御史，历司勋员外刑部郎中。元稹观察浙东，奏为副使，检校秘书少监，兼御史中丞。稹移镇武昌，巩为副使。平居与人言，吻动而言不发，白居易等目为嗫嚅翁。后终老于鄂渚。巩所著诗，见窦氏联珠集。