长门赋（孝武皇帝陈皇后时得幸）

长门赋（孝武皇帝陈皇后时得幸）原文：

【长门赋】 孝武皇帝陈皇后时得幸，颇妒。别在长门宫，愁闷悲思。闻蜀郡成都司马相如天下工为文，奉黄金百斤为相如、文君取酒，因于解悲愁之辞。而相如为文以悟上，陈皇后复得亲幸。 夫何一佳人兮，步逍遥以自虞。魂逾佚而不反兮，形枯槁而独居。言我朝往而暮来兮，饮食乐而忘人。心慊移而不省故兮，交得意而相亲。 伊予志之慢愚兮，怀贞悫之欢心。愿赐问而自进兮，得尚君之玉音。奉虚言而望诚兮，期城南之离宫。修薄具而自设兮，君曾不肯乎幸临。廓独潜而专精兮，天漂漂而疾风。登兰台而遥望兮，神怳怳而外淫。浮云郁而四塞兮，天窈窈而昼阴。雷殷殷而响起兮，声象君之车音。飘风回而起闺兮，举帷幄之襜襜。桂树交而相纷兮，芳酷烈之訚訚。孔雀集而相存兮，玄猿啸而长吟。翡翠协翼而来萃兮，鸾凤翔而北南。 心凭噫而不舒兮，邪气壮而攻中。下兰台而周览兮，步从容于深宫。正殿块以造天兮，郁并起而穹崇。间徙倚于东厢兮，观夫靡靡而无穷。挤玉户以撼金铺兮，声噌吰而似钟音。 刻木兰以为榱兮，饰文杏以为梁。罗丰茸之游树兮，离楼梧而相撑。施瑰木之欂栌兮，委参差以槺梁。时仿佛以物类兮，象积石之将将。五色炫以相曜兮，烂耀耀而成光。致错石之瓴甓兮，象玳瑁之文章。张罗绮之幔帷兮，垂楚组之连纲。 抚柱楣以从容兮，览曲台之央央。白鹤嗷以哀号兮，孤雌跱于枯肠。日黄昏而望绝兮，怅独托于空堂。悬明月以自照兮，徂清夜于洞房。援雅琴以变调兮，奏愁思之不可长。案流徵以却转兮，声幼眇而复扬。贯历览其中操兮，意慷慨而自卬。左右悲而垂泪兮，涕流离而从横。舒息悒而增欷兮，蹝履起而彷徨。揄长袂以自翳兮，数昔日之諐殃。无面目之可显兮，遂颓思而就床。抟芬若以为枕兮，席荃兰而茞香。 忽寝寐而梦想兮，魄若君之在旁。惕寤觉而无见兮，魂迋迋若有亡。众鸡鸣而愁予兮，起视月之精光。观众星之行列兮，毕昴出于东方。望中庭之蔼蔼兮，若季秋之降霜。夜曼曼其若岁兮，怀郁郁其不可再更。澹偃蹇而待曙兮，荒亭亭而复明。妾人窃自悲兮，究年岁而不敢忘。
鸟雀呼晴，侵晓窥檐语
日暮酒醒人已远，满天风雨下西楼
满目飞花万点，回首故人千里，把酒沃愁肠
草绿裙腰山染黛，闲恨闲愁侬不解
月有盈亏花有开谢，想人生最苦离别
不忍覆余觞，临风泪数行
重阳过后，西风渐紧，庭树叶纷纷
思悠悠，恨悠悠，恨到归时方始休
君在阴兮影不见，君依光兮妾所愿
鸿雁来时，无限思量

长门赋（孝武皇帝陈皇后时得幸）拼音解读：

【cháng mén fù】 xiào wǔ huáng dì chén huáng hòu shí de xìng，pō dù。bié zài cháng mén gōng，chóu mèn bēi sī。wén shǔ jùn chéng dū sī mǎ xiàng rú tiān xià gōng wéi wén，fèng huáng jīn bǎi jīn wèi xiàng rú、wén jūn qǔ jiǔ，yīn yú jiě bēi chóu zhī cí。ér xiàng rú wéi wén yǐ wù shàng，chén huáng hòu fù dé qīn xìng。 fū hé yī jiā rén xī，bù xiāo yáo yǐ zì yú。hún yú yì ér bù fǎn xī，xíng kū gǎo ér dú jū。yán wǒ cháo wǎng ér mù lái xī，yǐn shí lè ér wàng rén。xīn qiàn yí ér bù xǐng gù xī，jiāo dé yì ér xiāng qīn。 yī yǔ zhì zhī màn yú xī，huái zhēn què zhī huān xīn。yuàn cì wèn ér zì jìn xī，dé shàng jūn zhī yù yīn。fèng xū yán ér wàng chéng xī，qī chéng nán zhī lí gōng。xiū báo jù ér zì shè xī，jūn céng bù kěn hū xìng lín。kuò dú qián ér zhuān jīng xī，tiān piāo piāo ér jí fēng。dēng lán tái ér yáo wàng xī，shén huǎng huǎng ér wài yín。fú yún yù ér sì sāi xī，tiān yǎo yǎo ér zhòu yīn。léi yīn yīn ér xiǎng qǐ xī，shēng xiàng jūn zhī chē yīn。piāo fēng huí ér qǐ guī xī，jǔ wéi wò zhī chān chān。guì shù jiāo ér xiāng fēn xī，fāng kù liè zhī yín yín。kǒng què jí ér xiāng cún xī，xuán yuán xiào ér cháng yín。fěi cuì xié yì ér lái cuì xī，luán fèng xiáng ér běi nán。 xīn píng yī ér bù shū xī，xié qì zhuàng ér gōng zhōng。xià lán tái ér zhōu lǎn xī，bù cóng róng yú shēn gōng。zhèng diàn kuài yǐ zào tiān xī，yù bìng qǐ ér qióng chóng。jiān xǐ yǐ yú dōng xiāng xī，guān fū mǐ mǐ ér wú qióng。jǐ yù hù yǐ hàn jīn pū xī，shēng cēng hóng ér shì zhōng yīn。 kè mù lán yǐ wéi cuī xī，shì wén xìng yǐ wéi liáng。luó fēng rōng zhī yóu shù xī，lí lóu wú ér xiāng chēng。shī guī mù zhī bó lú xī，wěi cēn cī yǐ kāng liáng。shí fǎng fú yǐ wù lèi xī，xiàng jī shí zhī qiāng qiāng。wǔ sè xuàn yǐ xiāng yào xī，làn yào yào ér chéng guāng。zhì cuò shí zhī líng pì xī，xiàng dài mào zhī wén zhāng。zhāng luó qǐ zhī màn wéi xī，chuí chǔ zǔ zhī lián gāng。 fǔ zhù méi yǐ cóng róng xī，lǎn qū tái zhī yāng yāng。bái hè áo yǐ āi háo xī，gū cí zhì yú kū cháng。rì huáng hūn ér wàng jué xī，chàng dú tuō yú kōng táng。xuán míng yuè yǐ zì zhào xī，cú qīng yè yú dòng fáng。yuán yǎ qín yǐ biàn diào xī，zòu chóu sī zhī bù kě zhǎng。àn liú zhēng yǐ què zhuǎn xī，shēng yòu miǎo ér fù yáng。guàn lì lǎn qí zhōng cāo xī，yì kāng kǎi ér zì áng。zuǒ yòu bēi ér chuí lèi xī，tì liú lí ér cóng héng。shū xī yì ér zēng xī xī，xǐ lǚ qǐ ér páng huáng。yú zhǎng mèi yǐ zì yì xī，shù xī rì zhī qiān yāng。wú miàn mù zhī kě xiǎn xī，suì tuí sī ér jiù chuáng。tuán fēn ruò yǐ wéi zhěn xī，xí quán lán ér chén xiāng。 hū qǐn mèi ér mèng xiǎng xī，pò ruò jūn zhī zài páng。tì wù jué ér wú jiàn xī，hún wàng wàng ruò yǒu wáng。zhòng jī míng ér chóu yǔ xī，qǐ shì yuè zhī jīng guāng。guān zhòng xīng zhī háng liè xī，bì mǎo chū yú dōng fāng。wàng zhōng tíng zhī ǎi ǎi xī，ruò jì qiū zhī jiàng shuāng。yè màn màn qí ruò suì xī，huái yù yù qí bù kě zài gèng。dàn yǎn jiǎn ér dài shǔ xī，huāng tíng tíng ér fù míng。qiè rén qiè zì bēi xī，jiū nián suì ér bù gǎn wàng。
niǎo què hū qíng，qīn xiǎo kuī yán yǔ
rì mù jiǔ xǐng rén yǐ yuǎn，mǎn tiān fēng yǔ xià xī lóu
mǎn mù fēi huā wàn diǎn，huí shǒu gù rén qiān lǐ，bǎ jiǔ wò chóu cháng
cǎo lǜ qún yāo shān rǎn dài，xián hèn xián chóu nóng bù jiě
yuè yǒu yíng kuī huā yǒu kāi xiè，xiǎng rén shēng zuì kǔ lí bié
bù rěn fù yú shāng，lín fēng lèi shù xíng
chóng yáng guò hòu，xī fēng jiàn jǐn，tíng shù yè fēn fēn
sī yōu yōu，hèn yōu yōu，hèn dào guī shí fāng shǐ xiū
jūn zài yīn xī yǐng bú jiàn，jūn yī guāng xī qiè suǒ yuàn
hóng yàn lái shí，wú xiàn sī liang
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

荀子的思想偏向于经验以及人事方面，是从社会脉络方面出发，重视社会秩序，反对神秘主义的思想，重视人为的努力。孔子中心思想为“仁”，孟子中心思想为“义”，荀子继二人后提出“礼”、“法”
一个人如果不能放开心胸，捐弃成见，那么任何书都无法得到益处。因为，他的心已经容不下任何和自己相左的意见。“放开眼孔”，不仅是放开“肉眼”，去辨别一本书的好坏，最重要的是放开“心眼”
文信侯吕不韦想攻打赵国以扩张他在河间的封地，他派刚成君蔡泽在燕国作大臣，经过三年努力，燕太子丹入秦为质。文信侯又请秦人张唐到燕国作相国，以联合燕国攻伐赵国、扩大他在河间的封地。张唐
本词是春晚感怀伤离悼亡之作。一共四片240字，是最长的词调。本词抒写春晚感怀，融伤春、怀旧、悼亡于一体，情感真挚深切。第一片以写景起兴，写暮春景色，引出羁旅之感和忆旧友之情。第二片
　　最善的人好像水一样。水善于滋润万物而不与万物相争，停留在众人都不喜欢的地方，所以最接近于“道”。最善的人，居处最善于选择地方，心胸善于保持沉静而深不可测，待人善于真诚、友爱

相关赏析

摧颓：摧丧颓废。脱帽：古人兴奋时则脱帽。
此词描写西湖的天光水色，侧重于月色下的西湖，尤其着意刻画了一幅如诗如画、如梦如幻的西湖夜景，表达了作者对大自然和现实人生的深深热爱和眷恋，反映了欧公晚年旷达乐观的人生态度。词的上片
薛胄，字绍玄。少小聪明颖悟，每次读到罕见的书籍，都能通晓其中的内容。常常慨叹注释的人不领会圣人著书的深刻含义，往往根据自己的理解进一步阐发书中的大旨。读书人听了没有不称赞的。性情慷
南朝徐陵曾把梁代以前的诗选作十卷，定名《玉台新咏》。严羽说：“或者但谓纤艳者玉台体，其实则不然。”（《沧浪诗话》）可知这一诗集，香艳者居多。权德舆此组诗共十二首，标明仿效“玉台体”
斜月透进碧纱窗照进来，月色下显得周围都光线分外深沉。女主人愁思环绕，更有秋虫悲鸣，泪水沾湿了衣襟。在梦中，分明看到的丈夫所在的关寨，可是却始终不知哪条路才是通往金微山的。秋天的

作者介绍

李致远 李致远（1261～1325？），名深，字致远，溧阳（今江苏溧阳）人。至元中，曾居溧阳（今属江苏），与文学家仇远相交甚密。据仇远所写李致远有关诗文，可知他是个仕途不顺，「功名坐蹭蹬，」一生很不得志的穷书生。《太和正音谱》列其为曲坛名家。散曲今存小令二十六首，套数四套。